Cerpen Bahasa Using "GARUS"

GARUS

Sakat subuh wis entek wektune, rantag serngengene. Bik Asiyah kaya megawe nana putuse. Dagangane mula sak anane janganan. Ana godhong kelor, kelenthang diuntingi telu-telu, gundha, kangkung, bayem, ontong, pakis kalibaru, lan sepiturute.

“Pakis kalibaru iku mula bida, enom-enom. Ibarate mageh enom gelungan, kadung hang wis tuwek kaya rambut rewegan. Iki we shun pilihaken hang apik-apik,” abane bek asiyah. Tangane kaya nana mandhege, ngelebokaken dagangan hang payu nong jero tas kresek, nampa picis, nyusuki. Picise dilebokaken yang tas kembangan hang diselempangaken nong awake.

“Piraan iki pakise, Bik,” pitakone hangtuku.

Bik Asiyah kaya tau rungu suwarane, taping magih durung negeri temenan. Kaya anake Bik Indun hang umahe nong wetane langgare Man Sapi’I Lateng.

“Iki Dhik Uwang, tah?” takone Bik Asiyah.

“Nggih, Bik.”

“Heh, jare Hun sapa yak. Tepak mulih tah kelendi?” Bik Asiyah weruh gok Dhik Uwang milu rabine megawe nong Surabaya.

“Nggih Bik, mulih meriki sakteruse empun.

“Lah…….Apuwa?”

“Rabinkula sampek umur. Timbang nong umahe tiang mboten enten pendamelan, kalih Apak dikengken wangsul.”

“innalillahi…………wis suwi tah?”

“Buru mawon nggih. Enten nawi sak ulan.”

“Anake pira saiki?”

“Kalih, magih sekolah SD sedaya.”

Enake pasar tradisional ya gedigi iki. Liyane ana adol lan tuku, ana pisan gesahan macem-macem kahanan hang nggarai pasar iki urip. Kadhung nong supermarket hing kira hang dodol takon kabar anake hang tuku.

Mara-mara Bik asiyah nungkuli Dhik Uwang. Kaya gupuh dhewek ngeladeni wong tuku hang nganggo bonel abang. Wonge tuku Lombok langkir, ambi bayem. Kabeh petangewu limangatus. Picise limangewu wis disuski limangatus.

Dhik Uwang kaya metenggengen ditinggal Bik Asiyah ngelayani wong bonelan abang. Sakmareke wonge lokat, Bik Asiyah mareki Dhik Uwang maning.

“Sepurane ya Dhik. Wong iku kudu dilayani sulung. Kadhung using, ana bain hang digondhol, dilebokaken etase. Arep nakoni hing enak, sekaken nyang uwonge, arep hing di takoni kari katon mata. Dadi saiki, isun weruh wis. Saben iyane teka, hun layani sulung mekene hing kakehan hang dilebokaken etasa.”

“Dhuh Gusti,” batine Dhik Uwang. Sepuntene hang gedhi. Mugi-mugi diedoheken kula kalih larangan Ndika. Aja sampek, kula, anak putukula dadi uwang-uwong hang ngadohi dalan lurus hang empun Ndika duduhaken.

Sakjene ditinggal rabine mujur ngalor sulungan, Dhik Uwang uripe rada susah.rabine mung pegawe partikelir hang seng duwe pensiunan kadung sampek umur. Umahe ya mung ngontrak ulanan. Dadi marek kesripahan, iyane diceluk apake balik maning nong Banyuwangi. Kelendi-kelendi ya, urip ambi apak emake rada ngurangi kesusahan uripe. Panggonan hing kathik mbayar, kebutuhan saben dinane lebih murah nong Banyuwangi timbang nong kutha gedhi.

Tinggalane rabine mung anak loro lan tabungan hang hing sepira akehe. Emane wong tuweke magih ana, dadi magih ana hang mbantu. Anak-anake hang mageh cilik pindhah sekolahe magih hing patiya sara.

Ndileng wong bonel abang mau, Dhik Uwang atine tambah keranta-ranta. Hing ana wong nang ndonya iki hang gelem urip nyalah nang wong liya kejaba wis kepepet temenan, digu batine Dhik Uwang. Wong bonel abang mau meshine ya urip susah sampek ngelakoni ngentit janganan hang sing sepira ragane. Mesthi iyane ya duwe anak hang kudu dipakani saben dinane. Dhuh, kelendi rasane makani anak ambi barang-barang hang hing halal. Kelendi rasane atine wong tuwek makani anake barang hing bener. Muga-muga Gusti nduduhi dalan lan ngeweni rejeki sak cukupe nyak wong mau.

“Isun iki ya setemene hing paran-paran Dhik, ana wong kaya gedigu. Hing paran-paran nguwehi rejeki masiya sithik. Isun dodolan iki ya hing golet donya bisa dienggo tuku montor. Hang penting cukup mangan saben dinane. Lare-lere bisa sekolah, wetenge heng kelomen. Marek wis.”

Atine Dhik Uwang tambah seru keranta-rantane. Iluhe emeh temeblug taping aja sampek katon Bek Asiysh , ngatokaken uripe hang susah. Cukup iyane bain hang weruh. Gusti pengeran kabeh hang weruh kelendi-kelendine. Seben makhluke wes diweni rejeki dhewek-dhewek. Wes ana tulise. Wis ana takerane. Kari iyane hang ihtiyar golet dalane.

“Donya kadhung digoleti raina lan bengi nana putuse, Dhik Uwang,” jare Bek Asiyah. Isun marek iki jam sanga nak tutup. Nak nyiapaken mangan anak isun engko mulih teka sekolah. Soren, belanja maning dienggo dodolan engko esuk. Gedigi iki saben dina hun lakoni. Taping yaw is nerima hang gedhi nyang Gusti Hang Nduweni Donya. Pira-pira iyane wes gwlwm ngeweni rejeki nong isun lan sakkeluarga, bisa nyambung urip.”

Bik Asiyah, kari padhang dalan rika. Masiya atase mung wong dodolan janganan nong pasar, taping pasrahe kaya mbah nyai nong pesantren. Muga-muga pengeran ngewei rejeki hang cukup.

Kaya bisa maca atine Dhik Uwang, Bik Asiyah semaur,” Rejeki iku dudu mung picis hang hun tampa iki Dhik. Pengeran ngeweni isun kesehatan, bisa dodol, bisa adang, bisa melabot nyang umahe tangga, bisa paran bain, iku ya rejeki.”

“Nggih Bik,’saute Dhik Uwang. “Kaya Mamah Dedeh suwi-suwi Hun rungokaken Bik Asiyah iki.”

Bik asiyah munyik dhewek diwarah kaya mamah dedeh. “Pantese kadhung wes melebu tipi, wong-wong padha njaluk tekenan isun ya……hahaha.”

Garus Bik Asiyah,” Semaure Dhik Uwang.